“René Geerlings managed to create a true iPad show in the form of classic vaudeville. The special iPad direction of Bram de Goeij truly pays off as well as the alert performance of the musical men with teasing roles.” ****

Ik vond het hilarisch! Ik was niet de enige die het leuk vond want ik zag de kinderen helemaal meegaan in het verhaal en zelfs de ouders deden mee. Kortom super!



Ammie (11 jaar)

Batelaan kon het al toen hij twaalf jaar geleden voor jeugd begon: de ultradunne grens tussen iets en niets op een hilarische manier aan de tand voelen en zijn jeugdige kijkers daar tot op hun botten in meenemen.

Geen poespas. Niet meer prikkels dan strikt nodig, zodat de concentratie naar het spel zelf gaat. Een spel dat even rebels als oprecht is. (…) Ingenieus. Dit eerbetoon aan in 2015 overleden Rümke is in feite ook een hommage aan de kracht van essentie. Een diepe buiging.

SCHOPPEN maakt discriminatie binnen de sport bespreekbaar

“Het is een herkenbaar probleem voor ouders, kinderen, tieners, trainers, gymdocenten en clubleden: wordt er wel of niet (verplicht) gezamenlijk gedoucht na een wedstrijd, training of gymles en draagt dat bij aan teambuilding? Om daar een krachtig uurtje fanatiek theater van te maken, moet je van brutale huize komen. Dat lukt BonteHond met het team van regisseur Judith Faas, tekstschrijver Sanne Schuhmacher en choreograaf Serano Pinas. Vooral ook dankzij de drie energieke performers die zowel verbaal, fysiek als theatraal goed in hun vel zitten. Of ze nu dansen in de spelerstunnel, wateren op de wc of zich omkleden in de kleedkamers, ze geinen met hun lijf zonder het onderliggend probleem uit de weg te gaan. Terwijl ze een dolletje maken, benoemen ze toch (vermeende) meningsverschillen over schaamtegevoel, (homo)seksualiteit, cultuur en privacy.” ****

Floyd en Henke weten precies hoe ze het publiek bij alles moeten betrekken en zorgen er voor dat je aandacht geen seconde verslapt.

“Geerlings brengt vette Klucht met verve.” ****

Laatst in Drachten zag ik Job en Maurits in de fantastische voorstelling Foei!

En weer is Bonte Hond erin geslaagd om een heerlijke hilarische en o zo belangrijke voorstelling te maken.

Het was weer genieten van die mooie BonteHond signatuur.

Op naar de volgende!

“Schitterend opgebouwde festivalvoorstelling”

Ik was naar de try out gegaan, met mijn puberende zoon. Ik was echt versteld wat Henke en Floyd voor show gaven. Niet alleen ik vond het leuk, mijn zoon tegen alle verwachting vond het ook leuk en dat is een prestatie waard. Even wat kernwoorden bij elkaar: veel humor, fantastische interactie met het publiek en het had een diepere laag. Kortom een fantastische voorstelling, ik kan het iedereen aanbevelen!

“Tuinstra en Schellekens spelen hun niet-acteur zijn met verve.” **** (Brechtje Zwaneveld)

De makers onder regie van Judith Faas veroordelen de grofgebekte voetbaltaal niet. Ze laten in deze mozaïekvoorstelling wel zien, hoe makkelijk grappen over huidskleur, gewicht, geslacht en seks dooretteren in het hoofd van de spelers.

“KLUCHT van BonteHond is de grappigste voorstelling die ik ooit heb gezien. Misschien nog wel meer voor volwassenen dan voor kinderen. Dat komt niet in de laatste plaats door de spelers, die allemaal sterren zijn in timing en de lach aan hun kont hebben hangen.”

Er speelden in deze voorstelling vijf personen, twee mannen en drie vrouwen. Ze wisselden de hele tijd van personage én wisselden op wie ze verliefd waren. Hierdoor liep alles de hele tijd door elkaar. Zo erg, dat zelfs de spelers het op een bepaald moment niet meer begrepen. Dat was heel grappig. Dit soort dingen; zaken die een beetje raar en gek zijn horen volgens de Kinderjury bij een klucht. Maar daardoor was het verhaal soms wel een beetje lastig te volgen. Ook vond de Kinderjury dat er een soort ‘gênantheid’ in de voorstelling zat, dat hoort blijkbaar ook bij een klucht. Zo deden de acteurs bijvoorbeeld alsof ze íets in bed gingen doen, maar uiteindelijk bleken ze alleen maar een boekje te gaan lezen. Dan moeten jonge kinderen even de ogen dicht doen.

De Kinderjury vindt KLUCHT een hele grappige voorstelling maar ook een tikje verwarrend.

De twee spelers zijn vanaf de eerste seconde charismatisch, je kan gewoon niet stoppen met naar ze te kijken.

“Ik ben naar de voorstelling Klucht gegaan. Het was een theater met wel 15 deuren!!! En iedereen was op elkaar verliefd en uiteindelijk wisten ze niet op wie ze verliefd waren of wie ze waren.

Ik vond het een leuke voorstelling met leuke verrassingen. Het decor zag er mooi uit en had een bank en heel veel deuren. Ik vond het een leuke voorstelling want ze liepen in hun onderbroek. Mijn lieveling personage is Jos.

Alle kinderen en volwassenen vonden het leuk en gingen lachen. Je moest wel even goed horen en kijken om te weten over wat het ging. Conclusie: ik vond het een leuke voorstelling.”*****

“Ik vind het een geniale voorstelling en geef KLUCHT 5 sterren!”

***** Max Kramer (11 jaar) in Montestory

“‘Voorstelling waarin hopelijk niets gebeurt’ verveelt geen moment”

“KLUCHT is typisch zo’n briljante productie voor kinderen waar volwassenen ook veel lol aan beleven en waar ook nog een diepere laag in zit”

“BonteHond is het Almeerse gezelschap voor jeugdtheater. Het heeft een patent op pareltjes voor kinderen en iedereen die dat graag weer eventjes wil zijn”

“Met de tekst van Sanne Schumacher weten spelers Dionisio Matias, Hali Neto en Milan Boele van Hensbroek wel raad, ze zijn goed op elkaar ingespeeld. Hun timing is scherp, zowel in taal als in beweging.” ****

“Er werd geroepen, gejoeld, van pure spanning opgesprongen en gesmoesd. Op zulke momenten zag je waarvoor theater bedoeld is: beleving en overgave aan hetgeen zich op het toneel afspeelt.” ****

“De rake, doeltreffende voorstelling Broek Uit! zou door de KNVB langs alle kleedkamers gestuurd moeten worden. Een krachtig uurtje theater over samen douchen na de wedstrijd? BonteHond lukt het.” ****

“Je snapt meteen waarom toneel zo mooi is. (…) Drie spelers met het vermogen om niet alleen de woorden te laten fladderen maar ook heel hun lijven. De schakelingen, de slapstick-toverij, het flitsend handenwerk en de geestige mimiek – het gebeurt voor je neus, je zit erbij, je kijkt ernaar en je gelooft je ogen niet. Ze kunnen echt vliegen. Ook al is dat niet waar. Zo wou Matthijs dat.”

Het is grappig, maar ook weer serieus en educatief, dus gewoon alles wat een voorstelling moet zijn.

Ik vond het echt bijzonder dat het zo’n grote groep acteurs was en het zag er spectaculair uit toen ze het veld op kwamen rennen. Op een normaal toneel zou er niet de ruimte zijn geweest om zo’n grote groep op een toneel te laten spelen. Ze begonnen niet te voetballen tegen elkaar, maar het werd een soort dansbattle. Wel een erg goede dansbattle, want ze konden echt goed dansen. Ze trokken de hele tijd je aandacht, door het publiek te betrekken bij de voorstelling.

Ik vind dat dit een van de beste voorstellingen is die ik heb bekeken.



Ammie (11 jaar)

Max van 12 jaar, zelf keeper bij de JO13-3, zegt alle scheldwoorden echt te herkennen van zijn eigen wedstrijden.

In ‘Voor de zekerheid’ ridiculiseert BonteHond op een prettige manier onze op angst ingerichte samenleving.

“Een geweldige tegendraadse, ontregelende en absurde voorstelling die na twaalf jaar nog overtuigt. Geniaal.”

Wie niet kan fantaseren, kent ook geen angst, zei de Deense filosoof Søren Kierkegaard. Bang zijn vereist dus een zekere mate van creativiteit. Laten we in dat kader vooral met zijn allen bang blijven. Maar dan graag wel met evenveel humor en relativering als bij Appelhof en Sonderen. Dan komt het wel goed.

‘Eén team, ‘één ploeg, één elftal!’, schallen elf schorre mannenstemmen in koor door onze koptelefoon. Ze hebben er woest veel zin in. Hun tegenstander niet minder. Er staat tenslotte wat op het spel: Zwaluwen Utrecht 1911 tegen FC Almere, en dat met veel publiek in een stralende avondzon, op de groene velden in Kanaleneiland.

Ik vond het een hele hele hele leuke en originele voorstelling. Van mij krijgt FOEI een dikke 5***** sterren. Echt een aanrader!



Niobe (10 jaar)

De stevige beat van componist Gery Mendes bindt gedurende zeventig minuten al die eerlijke bekentenissen bij elkaar tot een soort voetbalmars.

In FOEI onderwerpen ze zichzelf aan experimenten waarbij ze herkenbare verleidingen moeten zien te weerstaan, zoals het passen op andermans gebakje en het onderdrukken van het eigenbelang. Ondertussen ondermijnen ze de ander met vals spel, spiegelruiten, neparmen en slagroomgevechten. Tot grote hilariteit van het publiek. Dat leeft bij al deze jeugdvoorstellingen mee, alsof hun eigen jonge leventje ervan af hangt. Ze staan nog net niet op de banken. Dit is duidelijk hun opstand.

“Vooral LEUK is leuk op de Parade Utrecht”

Een leerzame, grappige, aandoenlijke en (h)eerlijke voorstelling!

Een lekkere sportieve ambiance – zo vaak zit je als theaterbezoeker niet op een voetbalveld. ‘Schoppen, strijden, scoren,’ zingen ze als lijflied. Ze duikelen over de middenstip, met breakdancemoves, vliegende salto’s, springende handstanden, maaiende benen uit de capoeiradans en nog een linkse en rechtse uit de vechtsport.

De voorstelling KLUCHT is vooral een voorstelling waar veel om gelachen werd door de Kinderjury. Het ene grappige ding na het andere zat erin. Bijzonder vonden de kinderen het decor: dat bestond vooral uit deuren waardoor iedere keer mensen op en af kwamen. Achter elke deur zat iets anders zoals een toilet of een elektriciteitskast. Ook was er een deur die geen deur was, of toch wel? En sommige deuren zag je pas aan het einde van de voorstelling.

“Vijf acteurs hollen (even clownesk als ontwapenend) achter elkaar aan, zijn ‘met de een’ maar stiekem ‘op de ander’ en slaan bovendien gretig met de twaalf deuren die het kleurrijke decor rijk is. Het is knap hoe het oergegeven van een deurenkomedie door deze makers en spelers wordt vertaald naar de belevingswereld van net-naar-schoolgaande kinderen.”

“Een krachtig uurtje theater over douchen na de wedstrijd” ****

Appelhof en Sonderen laten met deze voorstelling zien dat ze behoorlijk wat in hun mars hebben. Appelhof en Bakker spelen een divers scala aan personages en schakelen moeiteloos. Hun spelplezier is aanstekelijk, en het jonge publiek in de Krakeling gruwelt vrolijk met ze mee.

De twee elftallen plus scheids die DOX en BonteHond bij elkaar hebben gebracht voor voetbalvoorstelling Schoppen rennen en duikelen tijdens Festival Tweetakt met zoveel aanstekelijk plezier over het veld dat je langs de lijn, met de geur van aarde en geplet gras in je neus, bijna niet stil kunt staan

Slapstick vereist vooral een knappe timing. Job Raaijmakers en Maurits van den Berg zijn daar in regie van René Geerlings enorm bedreven in.

Er was een groot raam waar je eerst niet doorheen kon kijken. Het decor leek op het eerste gezicht een beetje saai. Maar

dat leek maar zo. Dat heeft me verrast, de makers hebben er goed over nagedacht.



Niobe (10 jaar)

Vanmorgen met de kinderen van groep 3b van de Bredeschool Annie m.g. Schmidt uit Amsterdam - naar KLUCHT in de Krakeling geweest. Wat een heerlijke (!!) voorstelling. Ik heb het toen we naar buiten liepen al tegen jullie gezegd maar ik wil het graag via deze mail nogmaals herhalen: ‘dit is een hilarische, ‘campy’, dolkomische kindervoorstelling waar mijn klas & ik enorm van genoten hebben.’ Ik ben al een senior leerkracht (bijna 54 jaar oud) dus jullie muziekkeuze was een feest der herkenning (o.a. een originele vertaling van de 10cc ‘classic’ ‘I’m not in love’) . Heel erg bedankt voor een fantastische ochtend kindertheater. Ik kijk uit naar jullie volgende voorstelling!



Leerkracht Bredeschool Annie M.G. Schmidt