De Groene Amsterdammer over DRIE

“Je snapt meteen waarom toneel zo mooi is. (…) Drie spelers met het vermogen om niet alleen de woorden te laten fladderen maar ook heel hun lijven. De schakelingen, de slapstick-toverij, het flitsend handenwerk en de geestige mimiek – het gebeurt voor je neus, je zit erbij, je kijkt ernaar en je gelooft je ogen niet. Ze kunnen echt vliegen. Ook al is dat niet waar. Zo wou Matthijs dat.”